Niepłynność mowy u Miłosza spędzała nam sen z powiek. Wiedzieliśmy, że musimy mu pomóc, zanim skończy szkołę podstawową. Nie chcieliśmy, aby musiał mierzyć się z tym w nowej szkole.

Miłosz miał problemy z mową od początku. W przedszkolu stwierdzono u niego kapacyzm i seplenienie boczne. Był wtedy pod kontrolą logopedyczną. Jąkanie pojawiło się u niego w drugiej klasie, a zaczęło się od zacinania. Ponownie wróciliśmy więc do logopedy, gdzie usłyszeliśmy, że to powinno minąć z wiekiem. Tak się jednak nie stało. Przez 4 lata przeszliśmy przez trzech specjalistów, którzy nie potrafili Miłoszowi pomóc. Zalecane były nam różne ćwiczenia, jednak nie przynosiły one żadnej poprawy.

Przede wszystkim nie będzie łatwo – ale dacie radę! My daliśmy ,dzisiaj nasz syn już się nie jąka! Ale od początku. Pomijając fakt ,że nasz syn miał od początku problemy z mową, które p. Iwona rozwiązała jak za dotknięciem magicznej różdżki musieliśmy jeszcze raz prosić o poradę co z tym fantem zrobić. Na panią Iwonę trafiliśmy dzięki znajomym, którzy już leczyli u niej swoje dziecko. Na początku roku szkolnego klasy 3 syn zaczął się „zacinać” jak my dorośli mówimy(rozpoczęcie nauki pływania w szkole też dorzuciło swoje trzy grosze, syn nie chciał uczęszczać na zajęcia z pływania wywoływanie „erki” u logopedy już w rodzimym mieście- tu niestety zwykły logopeda nie podołał zdaniu jakim jest jąkanie pomimo szczerych chęci). Był problem z wystartowaniem mowy lub częste powtarzanie literek lub sylab np. bbbo, mamamama. Myśleliśmy, że to minie, też nam tak mówiono, ale tak się nie stało wręcz przeciwnie pogorszyło się w zaledwie 1 m-c. syn zaczął tak się jąkać, że aż się przestraszyłam.

Nasz synek jąkał się praktycznie całe swoje życie. Czasami mocniej, a czasami prawie wcale...

Byliśmy u kilku logopedów i za każdym razem słyszeliśmy, że to "jąkanie rozwojowe i w końcu minie". Nadszedł jednak taki moment, kiedy było już bardzo źle. Mikołaj podczas rozmowy z nami rozpłakał się nagle -  straszliwe szlochał, że nienawidzi tego jąkania, pytał, czemu on tak ma?

Byliśmy załamani. Nie było na co czekać. Musieliśmy jak najszybciej pomóc naszemu dziecku!

Skontaktowaliśmy się z kolejnym logopedą i wtedy usłyszeliśmy - "Przykro mi, ale jest tak źle, że ja tu nic nie poradzę. Jeśli ktoś może pomóc, to tylko Podlasińska".

Mikołaj zaczął „zacinać się” gdy miał około 5-6 lat. Chodził do przedszkola później do zerówki. Udałam się z nim do logopedy, który nie stwierdził żadnej niepłynności mowy u mojego dziecka. Zapewniał mnie, ze to skok rozwojowy u dziecka, którym nie powinnam się martwić! Uwierzyłam, ponieważ po krótkim czasie „zacinanie się” minęło i było wszystko ok. Później w zerówce znów się zaczęło. Wychowawca Mikołaja poprosiła mnie, abym udała się z synem do logopedy, bo podczas zajęć Mikołaj ma problemy z mowa. Zacina się i przy tym bardzo denerwuje, bo dzieci w tym wieku już potrafią „słuchać ”i po prostu zaczynają się docinki. Zareagowałam natychmiast. Było mi bardzo przykro, a może bardziej się bałam, że Mikołaj znowu zostanie wyśmiany przez rówieśników.