Nikt nie rodzi się z umiejętnością mówienia. Nauka mowy następuje stopniowo, według programu zapisanego w naszym mózgu. Dziecko najpierw słucha, co i jak mówią jego najbliżsi, po jakimś czasie zaczyna naśladować ich mowę. Zachęcane przez mamę, tatę (inne osoby) podejmuje pierwsze próby komunikowania się ze światem. Zanim zacznie płynnie, bez trudu mówić, musi opanować też inne czynności, takie jak prawidłowe oddychanie, posługiwanie się językiem, wargami i innymi częściami ciała, by prawidłowo zostały wypowiedziane odpowiednie słowa. Nauka mowy to również poznanie świata rzeczywistego, jak i całej gamy emocji i reakcji. To umiejętność organizacji wypowiedzi, czyli odpowiedniego doboru słów, ustawienia ich we właściwej kolejności. Tak więc obok aparatu oddechowego, głosowego i artykulacyjnego ważnych jest wiele innych elementów, takich jak: pamięć, myślenie, kontrola emocji. Wszystkie te umiejętności dziecko zdobywa dzięki samodzielnym próbom, wielokrotnie powtarzanym. Nie ma nauczyciela mowy. Dziecko słucha, naśladuje i próbuje – uczestnicząc w rozmowach z dorosłymi. To właśnie od nich, – od Was, – od Ciebie wiele zależy.
